Moet ik me laten dopen als volwassene?

augustus 1, 2020 Doop, Huiskring, Jeugd, Tieners

De doop, een pittig onderwerp!
Het laten dopen kan onder christenen soms zorgen voor pittige discussies. Hierbij gaat het meestal om of we ons moeten laten dopen als volwassene of dat de doop als kind ingegeven door ouders de juiste weg is. Een gesprek over dit onderwerp leidt helaas vaak tot een loopgraven strijd, waarom? Ik denk dat dit vooral komt doordat je een keuze moet maken die kan leiden tot afdoen met gewoontes, kerkleer of familie tradities.

Wanneer iemand namelijk afstand doet van de kinderdoop en kiest voor de doop als volwassene, dan zegt hij dat z’n ouders een foute keuze hebben gemaakt en al zijn vrienden en familie waarmee hij opgegroeid is in een traditionele kerk fout zitten. En andersom, wanneer iemand uit een gemeente waar volwassendoop gewoon ervoor kiest om zich niet te laten dopen is dit ook een probleem, immers je voldoet niet. En hiermee roep je dezelfde discussies en problemen over je heen, want je denkt anders.

Wanneer ik in gesprek ben met mensen over de doop is het vaak zo dat men een voor ingenomen mening heeft, die staat vast; jij zit fout. En heel eerlijk gezegd, doe ik dat zelf ook, mijn mening staat. En is dat nu de juiste manier? Nee, ik denk dat het vooral gaat om wat God nu van ons verlangt en de Bijbel ons vertelt. Ik wil proberen in deze studie dan ook op die manier het onderwerp te bekijken. Wat zegt de Bijbel, wat zegt God? En ik hoop dat jullie als lezers en toehoorders ook zo er naar willen kijken.

De kerk is niet geloven
Wanneer ik met een collega praat over het geloof en men hoort dat ik (bijna) iedere zondag naar de kerk ga, kijken ze vreemd op. Want dat is wel heel veel bezig zijn met geloven. En mocht het gesprek de ruimte hebben en je vertelt dat er ook nog dingen bestaan als huiskringen, studieavonden en christelijke festivals, dan kijken ze helemaal vreemd op.

Op dat moment is het meestal niet het moment om te vertellen wat het nu echt betekent voor mij. Want al die zaken zijn voor mij niet meer dan een moment in de week om samen met anderen bezig te zijn met het geloof. Zie het maar als samen een potje voetballen bij de plaatselijke voetbalclub. De voetbalclub zelf is niet de reden dat je d’r bent, maar het spel en het samenzijn.

Wanneer iemand je dus vertelt dat hij iedere zondag naar de kerk gaat, dan zegt dit helemaal nog niet veel over z’n geloofsleven. Je gaat er heen, je gaat zitten en gaat luisteren naar wat er gezegd wordt. De kerk is niet meer dan het instrument, het gaat erom wat je ermee gaat doen.

Een keuze maken
Wanneer je opgroeit in een christelijk gezin ga je trouw met je ouders mee naar de kerk en doorloop je de zondagschool, kinderclubs, tiener- en jeugdgroepen. En op een dag ben je volwassen en gaat men ervan uit dat je lid wordt van de gemeente.

En het meest vreemde daarin vind ik persoonlijk dat we in ons leven continu keuzes maken. Ga ik in m’n kinderjaren al m’n zakgeld stoppen in Lego, Playmobil of barbies? Wil ik nu wel of niet verkering met die jongen / meisje en wil ik later sleutelen aan auto’s of mensen?

Ik denk dat in het geloof het niet anders is dan in het ‘normale’ leven, we moeten keuzes maken. En iedere keuze die we maken heeft gevolgen voor ons verdere leven. Een christen zijn we als het goed is niet uit gewoonte, traditie of doordat onze ouders het hebben gezegd. Nee, ik hoop dat we op een gegeven moment antwoord hebben geven aan God die ons roept.

Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen en de maaltijd met hem gebruiken, en hij met Mij. (Openbaringen 3:20)

God klopt dus aan onze deur (hart) en het is aan ons om de deur (hart) open te doen. En op dat moment dat we kunnen zeggen dat Hij mag binnenkomen, hebben we een keuze gemaakt.

Kiezen heeft gevolgen
Wanneer we een keuze maken moeten we ook de gevolgen dragen . Op het moment dat wij kiezen voor God beseffen we ons meer dan te voren dat wij fouten hebben gemaakt en zullen maken in de toekomst. Dit komt doordat de Heilige Geest door ons werkt en ons wijst op die fouten. En dat is natuurlijk fijn, iemand die ons wijst in onze wandel. Maar tegelijk maakt hij ons ook bewust van wat we hebben gedaan, dat is wel iets minder. En hoe meer we beseffen wat we hebben gedaan of aan het doen zijn, hoe zwaarder ons leven zou zijn.

God zag ook dat wij onze schuld zelf niet kunnen dragen en dat we tevens ons niet altijd kunnen inhouden, we blijven wat aanmodderen. De verleiding om zondig te zijn is voor ons zo groot dat het tussen God en ons zou in blijven staan. Er was voor God geen andere oplossing dan z’n eniggeboren Zoon voor ons aan het kruis te laten sterven, zodat onze schuld betaald was.

Het gevolg van onze keuze om God te willen dienen en Jezus te volgen is wel dat we onze zonde moeten erkennen, belijden en ook moeten vergeven.

Johannes de doper Mattheus 3:1-17
We kennen allemaal het verhaal van Johannes de doper, die ‘woesteling’ die in de woestijn mensen vertelde over het naderende koninkrijk der hemelen en ze tot bekering bracht en doopte in de rivier de Jordaan nadat ze hun zonden hadden beleden. Deze Johannes praktiseerde hier de waterdoop als reiniging en start van nieuw leven voor bekeerlingen. En tevens kondigde hij de komst aan van Jezus die een ieder zou dopen met de Heilige Geest en vuur.

Op een dag kwam Jezus naar de Jordaan toe waar Johannes aan het werk was en wilde door hem gedoopt worden. Johannes weigerde dit omdat Jezus niet door hem gedoopt moest worden maar hij juist door Jezus. Johannes herkende en erkende Jezus en gaf ook aan dat Hij degene was zonder zonde en daarom de waterdoop niet nodig was. Echter, Jezus verwierp het bezwaar en overtuigde Johannes ervan hem wel te dopen.

Het was namelijk voor Jezus belangrijk om gedoopt te worden door Johannes welke doopte met water als vergeving. Op deze manier werd namelijk Jezus namelijk publiekelijk erkend door Johannes welke op zijn beurt was aangekondigd door Jesaja. Tevens verklaarde Johannes op dat moment dat Jezus die gene was waar ze op hadden gewacht, de Zoon van God welke zou dopen met de Heilige Geest en vuur.

En na de waterdoop daalde de Geest van God op Jezus neer in de vorm van een duif. En een stem vanuit de Hemel bevestigde dat dit de Zoon van God was. Wat Johannes dus vertelde werd nogmaals door God bevestigd, hier stond de Zoon van God!

Wanneer we dit in ogenschouw nemen, kunnen we een paar dingen ‘leren’, namelijk dat Johannes de mensen doopte nadat ze zich hadden bekeerd en hun zonden hadden beleden. Dit is een essentieel onderdeel van de doop en plaatst de doop in een bepaald kader. We kunnen ons alleen bewust bekeren en onze zonden belijden als we in staat zijn om Jezus te herkennen en onze zonden te erkennen.

De doop
We hebben zojuist gelezen in o.a. Mattheus 3 dat een ieder tot bekering kwam en daarna liet dopen door Johannes de Doper. Nu kunnen we stellen dat dit kwam omdat de mensen nog niet wisten wie Jezus was omdat die zich nog niet had geopenbaard, dat niemand voor hun had gepleit bij God of welke reden dan ook. Echter lezen we in de onderstaande teksten duidelijke instructies:

25 Maar nu het geloof gekomen is, staan we niet langer onder toezicht, 26 want door het geloof en in Christus Jezus bent u allen kinderen van God. 27 U allen die door de doop één met Christus bent geworden, hebt u met Christus omkleed. (Galaten 3:25-27)

3 Weet u niet dat wij die gedoopt zijn in Christus Jezus, zijn gedoopt in zijn dood? 4 We zijn door de doop in zijn dood met hem begraven om, zoals Christus door de macht van de Vader uit de dood is opgewekt, een nieuw leven te leiden. 5 Als wij delen in zijn dood, zullen wij ook delen in zijn opstanding. (Romeinen 6:3-5)

De doop wast niet het vuil van uw lichaam, het is een vraag aan God om een zuiver geweten. Hierom kunt u vragen dankzij de opstanding van Jezus Christus.22 die de hemel is binnengegaan en nu aan Gods rechterhand zit, terwijl de engelen, machten en krachten aan hem onderworpen zijn.
(1 Petrus 3:21-22)

Er zijn naast deze drie teksten nog vele soortgelijke teksten. Een ieder heeft de zelfde kern in zich, namelijk dat we ons moeten laten dopen en om onderdeel van Jezus zijn sterven te zijn en opgewekt te kunnen worden door de God.

Alleen op deze manier kunnen we namelijk een nieuw leven met Christus beginnen met een schoon en zuiver geweten, zonder dat de zonde nog tussen ons en God instaat. Wanneer we het zo bekijken zou je toch bijna denken, direct maar doen toch?

Kinderdoop
Voor mensen opgegroeid binnen de traditionele kerken (CGK, PKN, NGK, GKV) is de kinderdoop een vast gegeven welke later ‘vernieuwd’ word door belijdenis. De gedachte is hierbij dat de ouders het kind laten dopen en hij/zij zelf op latere leeftijd het bevestigd, zie het als de medaille ontvangen terwijl je de avond vierdaagse nog moet lopen.

Een veel gehoorde opvatting binnen deze kerken is dat wij als gemeente (kerk) net zoals Israël deel uit maken van het verbond. In het oude testament zien we dan ook dat het verbond werd bezegeld met de besnijdenis van jongentjes, een praktijk die nog plaats vindt. En zoals voor het volk Israël de besnijdenis is ontstaan, is dit voor de gemeente de doop van kinderen.

Het is echter zo dat de doop nergens als vervanging wordt genoemd voor de gemeente voor de besnijdenis. En verder is de besnijdenis iets wat alleen voor Joodse jongens is. En dit terwijl de kinderdoop word gepraktiseerd voor zowel jongens als meisjes.

In mijn optiek worden dan ook appels met peren vergeleken en is de doop NIET de vervanging van de besnijdenis of inlijving in het verbond. Dit los van de discussie over de verbondsleer.

Wat we ook vaak horen is dat nergens in de Bijbel staat dat de doop alleen onder volledige onderdompeling mag plaatsvinden of dat er een volwassenheid bereikt moet zijn. En hieruit kan de conclusie getrokken dat de kinderdoop gerechtvaardigd is. Wanneer we echter de Bijbel op deze manier uitleggen, zoeken naar ‘mazen in de wet’ en is de kans groot dat we gaan dwalen.

De redenering dat zaken wel mogen of kunnen omdat het niet explicit verboden worden is heel krom. Je kunt het vergelijk met je moeder je verbied om een snoepje te eten, vlak voor dat je moet eten. En dat je dan besluit om een koekje te pakken, ze verbood immers het snoepje. Echter gaf ze ook een goede reden aan waarom je geen snoepje mocht, we gaan zo eten. En het koekje? Die bederft ook je etenslust!

Een ander argument die we vaak horen is dat er maar één doop kan zijn (Efeziërs 4:5) en dat iemand die als kind gedoopt is niet herdoopt kan worden, omdat de doop al is volbracht. Dit klinkt een beetje als, je ‘recht’ om gedoopt te worden is verbruikt, dus pech gehad! En zo werkt God niet, het is niet zo dat een menselijke besluit boven een opdracht van God kan gaan. Want als jij pas later tot levend geloof komt, is de doop je recht, sterker nog je plicht! Een andere mens kan niet beslissen voor je om te geloven of Jezus te volgen.

Welke doop dan wel?
Het kiezen voor een bepaalde vorm van dopen zal altijd mensen teleurstellen echter zijn er diverse teksten die duidelijk een richting geven namelijk;

1. Je zonden worden weggewassen terwijl je zijn naam aanroept (Hand 22:16)
2. In de doop begraven met Jezus, door de Vader opgewekt voor een nieuw leven (Rom 6:4)
3. Door de doop met Christus een worden en bekleed te zijn met Hem (Gal 3:27)
4. De doop als vraag aan God om een zuiver geweten (1 Pet 3:21)

Wanneer we op basis van al het eerdere een conclusie ‘moeten’ trekken kunnen we (denk ik) niet anders dan kiezen voor een bekeringsdoop. Het is namelijk zo dat jij je mag/moet laten dopen wanneer je kunt zeggen dat Jezus Christus stierf aan het kruis voor je zonden en hem wilt volgen. En na onze doop zijn we opgewekt uit de ‘dood’ met Christus en mag je een nieuw leven met Hem starten.

Laat je het recht om gedoopt zijn dus niet afnemen omwille van kerkleer of pijn die het doet aan anderen, maar kies voor een zuivere relatie met God!

Hoe verder?
Ik kan me heel goed voorstellen dat je twijfelt over de doop of weinig meerwaarde ervan ziet. Immers, je bent al gelovig, je bent actief binnen de kerk en wilt bij God horen, waarom mezelf bewijzen? Echter is de doop meer dan jezelf bewijzen. Het is het omkleden van je met Christus (Galaten 3:27), start van een nieuw leven (Romeinen 6:5) en een vraag om een zuiver geweten (1 Petrus 3:21). En deze zaken zijn noodzakelijk om een relatie aan te kunnen gaan met Christus

Het is te vergelijken met het aangaan van een nieuwe relatie met je vriend(in). Wanneer jij niet een oude relatie hebt afgesloten kun je onmogelijk je 100% inzetten voor de nieuwe. En wanneer je niet zuiver bent in een relatie en dus ‘geheimen’ hebt, staan deze ook tussen jullie in. Zo’n relatie is gedoemd om te mislukken of het zal hele zware periodes gaan kennen.

Het is exact zo met een relatie hebben met God, wat we ook lezen in Romeinen 6:3-5

De doop een feest of begrafenis?
Wanneer we ons laten dopen kiezen we voor een nieuw leven starten met Hem. De doop is dus niet een permanente begrafenis, maar een feestje. Helaas zien we vaak dat het laten dopen ook binnen niet-traditionele kerken behoorlijk via regels gaat. Dit terwijl Joannes doopte in een rivier en na wat we weten niet de meest ‘frisse’ vent was qua looks. Deze mensen hadden echter een verlangen ‘zeurden’ niet over regels maar hadden een doel, het volgen van christus.

Een ieder moet dan ook kiezen wat bij hem of haar past, qua vorm, tijdstip en manier. Het belangrijkste is dat het een feest is, want je staat op de drempel om een vernieuwd leven te ontvangen. In dat kader wil ik ook de vers Johannes 12:24 mee geven waar staat: Als de tarwekorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht. We kunnen dit ook betrekken op onszelf, we komen tot volledige potentie na ons ‘sterven.